Александр Невский шіркеуі 1891 жылы 12 мамырдағы теміржол апатында император Александр III пен оның отбасының аман қалуына орай орталық алаңда бой көтерген. Апат 1888 жылдың 17 қазанында Курск-Харьков тас жолында болған. Құрылысты Тобольскіден шақырылған атақты инженер Павел Степанович Голышев басқарған.

Алдын ала жасалған сметаға сәйкес ғибадатхананың құрылысы 26 мың рубльді құраған. Қалалық басқарма тек 5 мың ғана бөле алған. Қалған қаражат келушілерден жиналған. Негізгі қаражатты аймаққа танымал көпестер В.Н. Попов, П.С. Марфутин, М.К. Кубрин, И.С. Силин және т.б. жинаған. Шіркеудің құрылысына көпес В.Н.Попов 100 мың дана күйдірілген кірпіш сыйға тартқан, ал Көпес П.С. Марфутин өз қаражатына темір дуал дайындап, қоңыраулардың толық жиынтығын құйдыртқан, олардың ең ауыры 104 пұт (1700 кг) болған.

Шіркеуді бояуға 1914 жылы В.М. Васнецовтың шәкірті Мәскеу суретшісі М.И.Тимофеев шақырылған.
Жаңа тас Александр Невский шіркеуінің бағышталуы 1893 жылы 26 тамызда болған. Жаңа ғибадатхананың діни қызметкері болып Тобольск теологиялық семинариясының түлегі В. П. Плотников тағайындалған.

Сыйымдылығы 1000 адамға дейінгі шіркеу үш шам күмбезі мен сегіз бұрышты қоңырау мұнарасынан тұратын тас ғимарат болған. Ғибадатхана биіктігі – 36 метр. Шіркеудің алды қарлы-ақ сылақпен қапталған қабырғалармен, биік жіңішке қоңырау мұнарасымен, ашық-жасыл күмбездермен, алтынмен қапталған көкнәр және крестермен, темір қоршаумен, үш кіреберіс тас қақпамен, папертамен, клиростармен, монументті қабырға кескіндемесімен безендірілген.

Кеңес өкіметі орнағаннан кейін Александр Невский шіркеуі мәдениет үйі, театр және кинотеатр үшін берілген. 1939 жылы шіркеуді қирата бастаған, алайда мықты болғандықтан, 1940 жылы оны жарып жіберген.

1940 жылдың ақпанында қаланы абаттандыру жоспары бойынша оның орнына алаңы 400 шаршы метрді құрайтын гүл бақшасы салынған. Ал 1964 жылы Кеңес үйі тұрғызылды. Қайта құрудан кейінгі тәуелсіздік кезеңінде ол жерде түрлі әкімшілік мемлекеттік мекемелер болса, қазіргі таңда қалалық әкімдік орналасқан.